Gezmeyi çok sevmeme rağmen buna çok sık vakit ayıramıyorum. Ancak Mersin’e şimdiye dek üç kez gittim ve her seferinde aynı şeyi hissettim: Bu şehir bıkmıyor.
Akdeniz’in sıcaklığı, ama aynı zamanda o hafif ılıklığı, Mersin’i yaşanabilir kılıyor. Havası, suyu ve insanlarıyla beni kendine çekiyor. Doğası ise ayrı bir dünya… Dağ, taş, orman… Ne ararsam burada buluyorum. Yürümeyi, keşfetmeyi seven biri olarak Mersin benim için bir kaçış noktası gibi.

İş sebebiyle yolum Niğde ve Aksaray’a da düştü. Bu şehirler tam bir İç Anadolu portresi çiziyor. Göz alabildiğine uzanan dümdüz araziler, tarlalar, yeşil ovalar…
Sade güzellikleriyle büyüleyici bir manzara sunuyorlar. Ayrıca bölgenin en etkileyici yapılarından biri olan Hasan Dağı da göz kamaştırıyor.
Ve tabii ki Ihlara Vadisi… Gördüğüm en etkileyici doğa ve tarih birleşimlerinden biriydi. Vadi boyunca sıralanmış eski kiliseleri tek tek gezmek, binlerce yıl öncesine ışınlanmak gibiydi.
Her bir adımda taşlara kazınmış tarihi hissetmek, bu deneyimi unutulmaz kıldı.